"Τώρα κλείσε τα μάτια σου". Κι εγώ τα έκλεισα. Και μέσα στο σκοτάδι ένιωσα τη μουσική να μου γαργαλάει τ\' αυτιά, σαν το αεράκι το καλοκαιρινό δίπλα στη θάλασσα. Μετά την αισθάνθηκα να μπαίνει στο στόμα μου και να κατεβαίνει αργά αργά στο λαιμό μου, όπως όταν τρώω γλυκό από το βάζο που έχει κρυμμένο η μαμά στο πάνω-πάνω ράφι στην κουζίνα -αλλά εγώ ξέρω πού είναι και, πού και πού, τρώω λίγο στα κρυφά. Και δεν ξέρω αν ήταν μόνο η ιδέα μου, αλλά μου φάνηκε ότι μια υπέροχη μυρωδιά, σαν αυτή που βγάζουν τ\' αγριολούλουδα την άνοιξη στο χωριό, είχε πλημμυρίσει την αίθουσα.

"Και τώρα άνοιξε τα". Και τότε τα είδα τα χρώματα! Ξαφνικά το σκοτεινό δωμάτιο είχε γεμίσει με πολύχρωμες νότες που ξεπηδούσαν ασταμάτητα μέσα από όλα τα μουσικά όργανα! Κι εγώ έμεινα με ανοιχτό το στόμα κι άρχισα να τις παρατηρώ...

"Η συναυλία των χρωμάτων" είναι ένα μαγικό ταξίδι με χιούμορ και φαντασία στον κόσμο της κλασικής μουσικής, μέσα από τα μάτια ενός μικρού παιδιού.